Пажӯҳиш нишон додааст, ки дигаргуниҳои мусбат ба вуҷуд омадаанд. Барои мисол, дар Қирғизистон сатҳи фавти кӯдакони то 5-сола давоми ду даҳсолаи охир кам шудааст. Бо вуҷуди ин, нишондодҳои нигаронкунанда низ мавҷуданд. 2,8%-и кӯдакони то 5-сола вазни номувофиқ доранд ва 12,9% - ба таври кофӣ рушд накардаанд.
Таваллуди зуд ё нокомил аз 1000 ба 65 зан рост меояд ва тақрибан ҳар ҳаштумин зани 20-49-сола то 18-солагӣ шавҳар мекунанд. Тақрибан ҳар ҳафтумин зани аз 15 то 19-сола (13,9%) дар ҳоли ҳозир ба таври расмӣ ва ғайрирасмӣ соҳиби шавҳар аст. Ҳар даҳумин кӯдак (9,9%) бо ҳич кадоме аз волидайнаш зиндагӣ намекунад, гарчӣ дар аксари ҳолат ҳам падар ва ҳам модараш зиндаанд. Ҳар нуҳумин кӯдакро (11,2%) як ва ё ҳар ду волидайнаш дар хориҷ аз кишвар ба сар мебаранд.
Ин савумин таҳқиқоти ба ин монанд дар Қирғизистон аст, ки дар 5 ва ё 10 сол як бор баргузор мешавад.